Kijkend door het sleutelgat

Kijkend door het sleutelgat zie ik wat zich aan de andere kant bevindt. Een wereld anders dan deze. Mooier, of lijkt dat maar zo…? Is het gras echt groener aan die andere kant?

Kan ik mijn nieuwsgierigheid beteugelen of spring ik in het diepe? Mijn hart bonst in mijn keel als ik mijn hand langzaam naar de deurknop breng.

Zal ik? Of toch niet?…

Door de deur

En ik kijk door het sleutelgat en zie daar in de verte een waterval. Kijk ik nu van binnen naar buiten of juist van buiten naar binnen? Mijn ogen moeten wennen aan al het licht maar langzaamaan dient zich een prachtig plaatje aan…

Langzaamaan vult het palet in mijn hoofd zich met alle tinten groen. Een zachte bries doet de bladeren ritselen. Ruisend klettert het water naar beneden en de geluiden van het oerwoud klinken op de achtergrond.

Hoe ben ik hier terechtgekomen en waar leidt dit fraaie uitzicht toe?

Zonder het te beseffen is mijn hand naar de deurknop gerezen om in een enthousiaste zwaai de deur te openen. Ik sta op de drempel oog in oog met een fantastisch woud. Ik neem een stap. En nog een.

Het gras kietelt aan mijn kuiten…

Het pad

Eenmaal over de drempel sta ik in een bizar en schitterend landschap. Ik kijk vol verwondering om me heen en probeer alles in me op te nemen. Waar ben ik in hemelsnaam beland?

Ik kijk overal om me heen en langzaam begint mijn hoofd te verwerken wat mijn ogen zien. Rechts van me loopt iets dat lijkt op een pad. Ik trek de stoute schoenen aan en besluit het te volgen…

Het pad lijkt richting bomen te lopen en voor ik het weet sta ik midden in een soort bos. De geluiden van het oerwoud bereiken mijn oren en gouden zonnestralen strelen het pad.

Het geluid

Plots hoor ik een brommend geluid. Het komt van achter mij en het nadert met een flinke snelheid. Wat kan dat zijn? Ik draai me om in de richting van het geluid, maar kan door de inmiddels dichte jungle waar ik mij nu in bevind nog niet ontdekken wat het geluid veroorzaakt….

In de groene gloed die de zon en de jungle samen vormen beginnen zich vlak voor mij langzaam de lijnen te vormen van iets dat nog het meest weg heeft van een insect….

Op de tak vlak voor mijn neus is een enorme libelle geland. Dit soort exemplaren ken ik alleen van fossiele afdrukken in musea. Meteen begrijp ik waar het gebrom van zojuist vandaan kwam. Even bewonder ik dit bijzondere wezen, maar als snel strekt hij zijn vleugels weer en vliegt weg…

Afgeleid

Afgeleid door de libelle die zojuist vlak voor mij neerstreek ben ik vergeten op te letten waar ik nu eigenlijk vandaan kwam. Ik draai een rondje om mijn as maar herken vreemd genoeg geen enkel beeld. Het lijkt alsof het oerwoud mij in zijn armen gesloten heeft.

Dan ruik ik ineens een vreemde lucht. Ik kan hem niet thuisbrengen. Nieuwsgierig besluit in mijn neus te volgen. De vreemde geur wordt, naarmate hij sterker wordt, niet aangenamer. Ik vraag mij af waar dit toe zal leiden.

In de verte verschijnen vreemde vormen. Twee enorme bruinrode dingen die nog het meest weg hebben van reusachtige paddenstoelen verschijnen langzaam voor mijn neus. De stank onderdrukt mijn nieuwsgierigheid niet en ik besluit om er een kijkje te

Nu ik dichterbij sta zie ik dat de vreemde groeisels qua vorm meer op bloemen lijken. Maar dat de vlezige kelk en bladeren toch meer aan paddestoelen denken doet Dit is een Rafflesia, de grootste bloem ter wereld. Hij verspreid de stinkende geur om vliegen aan te trekken die helpen bij het bestuiven van de bloem.

Hoe bijzonder dat ik oog in oog kom te staan met deze bijzondere plant.

Er kraakt iets in het struikgewas

Takjes breken, bladeren ritselen. Het is windstil. Toch is er beweging in het oerwoud.

Het schemert inmiddels in het oerwoud wanneer ik mij draai in de richting van het geluid. Een vreemd oog staart mij van tussen het gebladerte aan.

Zijn felle kleuren lijken in de schemer van het oerwoud wel fluorescent. Het groen en geel, rood en blauw kleuren de aanstaande nacht. Even kijkt hij, met zijn in alle richtingen bewegende oog, mij onderzoekend aan. Om daarna gerustgesteld zich verder het oerwoud in te bewegen.

Groot rumoer

De bodem trilt, de bladeren ritselen, takken breken. Er komt iets groots aan in het steeds donker wordende oerwoud

Als de avond valt doemen in de groene schemer drie olifanten op. Langzaam sjokken ze door het woud en breken ze onderweg twijgen en takken. Ze lijken mij niet in de gaten te hebben.

In het inmiddels donkere woud naderen de dieren met hun rustige tred. De dieren glimmen en schitteren in het donker. Nog nooit eerder zag ik iets dergelijks voor mij verschijnen.

Zijn dit wel olifanten?

Als de avond valt

Het pad lijkt daar in de verte op te houden. Waar kan ik dan naartoe? De nacht dient zich nu met grote snelheid aan en ik moet een plekje vinden om te slapen.

Vreemde kleuren dienen zich aan. De nacht lijkt het oerwoud een blauwe gloed te geven. En ook de geluiden lijken te veranderen. Ik begin het nu toch wel een beetje spannend te vinden.

Het pad houdt op bij een grot. Wat een opluchting! Hier kan ik de nacht waarschijnlijk veilig doorbrengen. Met een ferme pas loop ik naar de grot toe om hem te inspecteren.

Het kampvuur

Bij inspectie blijkt de grot slechts een ondiepe inham in de rots. Geen enge beesten die uit de diepte kunnen komen en dus een perfecte plek om de nacht door te brengen.

Na wat gesprokkel heb ik een mooi hoopje brandhout gevonden.

Het is gelukt! Een knapperend vuurtje, met dansende vlammen staart me aan. De warmte en het lichtspel dat het geeft tegen de stenen van mijn grot maken dat ik langzaam maar prettig wegdommel.

Ochtendglorie

Ik merk pas dat ik in slaap gevallen ben als ik langzaam wakker word.
De gloed van het kampvuur heeft plaatsgemaakt voor de warmte van de zon.
Een oranje gloed laat mij langzaam weer wennen aan het licht.
De vroege ochtend legt een mistdeken over het woud en zijn bewoners laten met hun mysterieuze klanken weten dat de dag beginnen gaat.

Als ik helemaal aan het licht gewend ben zie ik dat mijn slaapplek nu uitzicht biedt over een mistig mysterieus woud.
Blijkbaar ben ik tijdens mijn wandeling, zonder er erg in te hebben, flink wat meters geklommen.

Papegaai

De mist verandert langzaam in een strakblauwe hemel. Als ik een beetje rondkijk zie ik dat de jungle plaats gemaakt heeft voor een kleine open plek.In de verte hoor ik een vreemd gekrijs.

Er komt al krijsend een flinke vogel op me af met kleuren die ik nog niet eerder zag. Omdat zijn motieven me niet duidelijk zijn blijf ik stokstijf staan.

Het duurt niet lang voordat ik een enorme papegaai over mijn hoofd zie vliegen. Zo zag ik ze niet eerder! Wat een mooie kleuren en wat een snelheid. Vol verbazing bekijk ik dit mooie tafereel.

De muur

Als ik mij uiteindelijk omdraai kijk ik tegen een enorme muur van steen. Het pad lijkt hier op te houden en al starend naar de enorme hoogte overweeg ik mijn mogelijkheden.

Voorzichtig voel ik aan een rotblok. Het voelt stevig en het zit goed vast. Terug lijkt nu geen optie meer. Mijn besluit staat vast! Ik ga de beklimming aan. In de verte gloort een groene top. Misschien dat het pad daar verder zal gaan.

Muurbloem

De klim blijkt een grotere uitdaging dan gedacht. Langzaam aan verandert de steen. Er groeien meer korstmossen op en mossen en hier en daar een spriet. Heb ik de juiste beslissing genomen?

Het bruine gesteente lijkt we een soort lavasteen te zijn. In de kleine holtes krijgen zaden de kans te kiemen en hier en daar verschijnt een plantje…

Net als ik denk dat mijn armen niet meer verder willen voel ik een brede richel. Met mn laatste krachten sleep ik mijn lijf er op. De richel is breed genoeg om even op uit te rusten. Naast mij springt een kleine muurbloem van tussen de scheuren in de rots. De gele bloemen dartelen vrolijk op de zachte wind. De zon laat mijn wangen gloeien. Ik doe mijn ogen dicht en droom weg…

De Top

Als mijn armen de handdoek in de ring willen gooien werp ik mij met mijn laatste krachten op wat ik denk dat weer een richel is. Wanneer ik mij omhoog gehesen heb kijk ik verbaasd om me heen. Is dit echt de top?

De zon schijnt scherp in mijn gezicht en het duurt even voordat ik mijn nieuwe omgeving zien kan. In de verte doemen nog meer bergen op.

Voor mij uit strekt zich een enorme wuivende grasvlakte. De gouden zonnestralen strelen zacht het groen. Ik zie geen pad. Hoe ga ik mijn weg vinden in dit uitgestrekte groen?

De boom

De blauwe lucht lijkt kamerbreed uitgerold over de hemel boven de vlakte. De zon verwarmt mijn gezicht. En ik kijk rond op zoek naar een punt van herkenning.

Dan zie ik ineens een boom. Het is een mooie oude kersenboom die zijn beste tijd gehad heeft.
Of lijkt dit maar zo?

Dan springt plots de boom vol in een prachtige vaalroze bloesem. Zoiets heb ik nog nooit gezien!

Maar wat ligt er onder de boom?

Rugzak

Nu ik de boom nader zie ik iets liggen dat ik nog niet helemaal thuis kan brengen. Het ziet er vreemd uit en nieuwsgierig nader ik de roze reus verder.

Er lijkt een tas onder de boom te staan. Hoe komt die daar nou? Van wie zou hij zijn?

Het is een gele rugzak! Hoe komt die daar nu? Op het label staat ‘Live Creatively’. Wat zou er in zitten? Nieuwsgierig pak ik de tas.

Een draak!

Als ik de tas pak voel ik dat hij best zwaar is. Er zit zeker van alles in. Van wie zou hij zijn? Hij moet toch gemist worden zou je denken 🧐 Ik besluit hem open te maken om te kijken of ik kan achterhalen wie de eigenaar is.

Tjonge wat zit hier nu allemaal in? Dit had ik totaal niet verwacht zo midden in de jungle. Een boek, tekenspullen en een aantal vreemde figuren. Van wie zou hij zijn?

Kijk nou! Ik zie een draak en een meisje en een kat. Verder zitten er kwasten in en verf en een boek. Dit had ik helemaal niet verwacht! Van wie zou deze tas toch zijn? Ik besluit op onderzoek uit te gaan.

Nog meer spullen!

Er zitten nog meer spullen in de tas. Verf en kwasten, maar ook potloden en zelfs een boek.

Het boek heeft een bruine kaft met een turquoise elastiek. Het is een groot boek en er zit aan de binnenkant van de kaft een soort envelop. Nieuwsgierig sla ik het open. Wat zou er in staan?

Er staan allemaal beestjes in dit boek. Het lijkt wel of iemand hier heeft zitten speuren naar allerlei insecten! Maar wat betekenen die draak, de kat en het meisje dan? En waar zijn ze eigenlijk gebleven? 🤔

Een holle boom

Ik besluit het boek en de draak, het meisje en de kat weer netjes terug te doen in de tas. Ze zijn immers niet van mij.

Maar als ik het boek terug in de tas gestopt heb kan ik het meisje, de kat en de draak nergens vinden. Hoe kan dat nu? Een beetje verdwaasd kijk ik om me heen.

Als ik de tas wegpak om te kijken of de drie vermisten misschien daarachter blijken te liggen, zie ik tot mijn verbazing een holte in de kersenboom. In de diepte zie ik iets glinsteren. Wat kan dat zijn in de oude kersenboom?

Vreemd Schijnsel

Als ik mijn hoofd dichter bij de holte breng zie ik een vreemd schijnsel ergens ver achter in de boom. Verbaasd probeer ik nog dichterbij te komen.

Als door een magneet aangetrokken zuigt het schijnsel mij dieper in de boom. De oude kersenboom lijkt wel groter van binnen dan zijn afmeting aan de buitenkant doet vermoeden.

Voor ik het weet sta ik in een enorme grot. In de verte zie ik het blauw paarse schijnsel van wat nog het meest lijkt op een grote groep kristallen. Omdat ik geen idee heb hoe ik in de boom terecht ben gekomen en of dit überhaupt is waar ik mij momenteel bevind, besluit ik niet achterom te kijken. Ik stap voorzichtig richting het kristallen schijnsel.

De grot

Als ik dan eenmaal in de holle boom sta besef ik dat deze ruimte nooit in een gewone boom kan bestaan. De grootsheid en bijzondere gloed doen zich niet van deze wereld aan.

Er schijnt licht aan het einde van de grot en er staan allemaal vreemde objecten in de grot die allemaal lijken te stralen. Voorzichtig zet ik een paar stappen richting wat een uitgang leidt.

Als mijn ogen gewend zijn aan het licht in deze holte zie ik een wondere wereld.Kristallen in felle kleuren, vreemde planten en paddenstoelen en vuurvliegjes die door de ruimte vliegen.

De vreemde gloed lijkt van de gloeiende kristallen en planten te komen. Maar er lijkt in de verte ook een opening te zijn naar een ruimte waar meer licht heerst.Het lijkt op een uitgang, dus besluit ik mijn reis in die richting voort te zetten.

Victor de Vuurvlieg

Ineens komt er vliegensvlug iets door de lucht mijn kant op gevlogen. Ik schrik en zoek, soort van, dekking. Maar het brommende geluid stopt en ik durf mijn gezicht langzaam achter mijn handen vandaan te halen.

Vlak voor mijn neus zweeft een insect. Hij is groot en bruin en…. Voor ik verder iets kan bedenken begint het enorme insect tegen mij te praten.

‘Het pad ertussen zal je voeren,

Naar een lichter oord waar je beter rond kan loeren.

Pas wel op aan het einde van deze weg,

Er is in het licht een flinke diepte, als je niet op tijd stopt ben je zomaar weg!

Hier begint je laatste etappe,

En is het voor mij tijd om op te stappen!’

Nog voordat ik een woord uit kan brengen is Victor verdwenen. Ik denk even na over zijn woorden en besluit mijn weg naar het licht voorzichtig voort te zetten.

De deur

De laatste dagen van dit jaar en de laatste stappen in dit verhaal. Een jaar vol kunst en gave samenwerkingen. Wat zal er in 2023 met Joosje en Jippert gebeuren en zullen we ooit achter de identiteit van de hoofdrolspeler in mijn prentenboek komen? Loop je nog even mee?

Op advies van Victor de Vuurvlieg loop ik richting licht. Het blijkt nog een stevige wandeling. Eindelijk wordt het licht aan het einde van de grot groter en groter. Maar wat zie ik daar???

Kijk nou! Er staat een deur in het oerwoud. Ik zie geen muren of andere tekenen van een gebouw. Wat zou er zich achter deze deur bevinden? Of mss beter nog: wie zal er zich achter deze deur bevinden? Nieuwe avonturen met nieuwe karakters.

Wil je er meer over weten lees dan ook het verhaal van Maike eens